La patrulla Estilo foi un grupo de rap en castelán, dos primeiros, por alá dos 95 formado por tres grandes amigos que acabarían sendo os pilares do Hip Hop. Nach, El Hombre Poemah; Nerviozzo, El Hombre Temah; Zaturnino Rey, El Hombre Sarroh.

Visita os blogs dos meus compañeiros!

Queres visitar os blogs dos meus compañeiros, recomendochos son moi bos. Lembrate que fixen, fixemos, estos blogs porque nolos mandaron facer en clase de TIC 3 do Outeiro Pedraio, Ourense. A continuación póñovos os enlaces:
http://www.cartelerareviews.blogspot.com.es
http://onlydownhill.blogspot.com.es
http://patinetaenelauladetic.blogspot.com.es
http://anacidlaso2.blogspot.com
http://chutarremataygol.blogspot.com.es
http://miralatelevision.blogspot.com.es
http://elrincondejesilu.blogspot.com
http://cocinandocomoangeles.blogspot.com.es
http://aprendecosasconlaura.blogspot.com.es
http://extremesportstic.blogspot.com.es
http://tintasobretucuerpo.blogspot.com.es
http://weirddance.blogspot.com.es
http://irisesprhcam.blogspot.com.es
http://esgrimaolimpico.blogspot.com.es
http://parkourentodoslados.blogspot.com.es
http://unblogdebajopresupuesto.blogspot.com.es
http://onhitessnow.blogspot.com.es
http://masvaleperderunamigoqueromperunatripa.blogspot.com.es
http://ourenseegalicia.blogspot.com.es
e o meu blog http://omouchorapeirogalego.blogspot.com.es

Swam Fyabwoy. Un clasico na escena do Hip Hop. Esta considerado un dos mellores do xenero do Dancehall e creador de Madrid Dancehall Crew. El chico de Fuego ten grandes colaboraciones e grandes cancións en solitario, un estilo particular, podendose adaptar a moitos ritmos e a moitos artistas.

Nikone. Un novo rapeiro de Madrid moi bo, cunha voz espectacular e un estilo mo marcado unha especie de ragga/reggea/rap raro pero que esta moi chulo. Ten unhas a capella espectaculares.

Un dos grupos clásicos da escena do Hip Hop en español, unha música propia que leva mais de 10 anos sobre a estrada. Moi bo grupo que sempre están. Nerviozzo e Locus 

OS TRES MELLORES XOGADORES DA HISTORIA. Cambiaron unha época e un deporte. Magic, Bird e Jordan.

Dream Team o equipo de "ensueño" que levou Team USA os xogos olimpicos de Barcelona 92, posibelmente o mellor equipo que pisara o  parquet na historia.

• Charles Barkley de Phoenix Suns
• Larry Bird de Boston Celtics
• Clyde Drexler de Portland Trail Blazers
• Patrick Ewing de New York Knicks
• Magic Johnson de Los Angeles Lakers
• Michael Jordan de Chicago Bulls
• Christian Laettner da Universidad de Duke
• Karl Malone de Utah Jazz
• Chris Mullin de Golden State Warriors
• Scottie Pippen de Chicago Bulls
• David Robinson de San Antonio Spurs
• John Stockton de Utah Jazz

Marc e Pau Gasol, dous cataláns que xa fixeron historia e que a van seguir facendo. Que decir de estes dous grandes interiores, para min o mellor dúo interior da historia ou dos mellores. Poderianse por moitas palabras, grandes paragrafos describindo o seu xogo, a sua calidade pero mellor por unha foto que define a perfección o que conseguiron. Ser os primeiros irmans en ser titulares nun All Star. Un salto para a historia.   

Natos y Waor outro dos grandes grupos do underground madrileño i español. Moi bos, moi bos. Formado por Natos y Waor.

Hard Galiza! Hard Galiza, Pedro é un rapeiro galego nacido en Vigo afincado en A Coruña. Outro gran rapeiro desta nova xeracion de rapeiros underground. Aquí poño unha gran cancion colaboración con Arce. Unha das cancións top do rap underground novo.

Os Pinos.
¿Qué din os rumorosos
na costa verdecente
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Qué din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
Do teu verdor cinguido
e de benignos astros
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.
Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.


Himno nacional de Galiza.


Creo que todos sabemos que é este poema de Pondal e musicalizado por Pascual Veiga.
 O Hino (ou himno) é o símbolo acústico mais solemne e transcendental de Galicia como comunidade política. Como un producto da cultura galega, reflexa o ambiente social e cultural de Galicia, como un dos seus mais importantes testimonios. É un Hino que, dende a súa estrea en 1907, pasou por moitas vicisitudes, dende a prohibición absoluta, en tempos de restricción espiritual e expresiva, ata a permisividade total, sen obstáculos nin censura, pasando por situacións intermedias, moitas veces ambiguas, nas que se tolerou a súa práctica, pero interpretado como unha canción mais dentro do rico folklore galego. Xurde en “La Habana”, froito do espíritu organizador dun linotipista emigrante, polo que, ó igual que a Bandeira* e o Escudo*, está vinculado ó espíritu creador da Galicia emigrante. É o único símbolo galego que non foi contestado ou criticado, polo que esperta a adhesión de tódolos medios nacionalistas e rexionalistas e de persoas que non se distingan por un excesivo celo centralista.

Galicia é rica en símbolos acústicos ou sonoros de tipo ideolóxico e político. Os berros ou gritos son moitos e utilizanse con frecuencia, tanto en festas típicas, como en actos patrióticos. Algúns destes berros teñen efecto rubricante, para rubrica-la culminación dun acto político, como «¡Terra a Nosa!» ou o de «¡Galicia ceibe!». Mais que gritos ou berros de identificación e de adhesión e proselitismo son instrumentos de afirmación e de profundización no espíritu comunitario que se vive nese momento no banquete no acto político ou cultural. Pode ser utilizado como medio de contestación, cando se atopan elementos de dúas forzas totalmente diferentes, na que unha se distingue polo seu acusado centralismo e non acepta os símbolos de Galicia. Poden ser utilizados, tamén, como divisas especiais, para distingui-la emoción que desperta calquer aspecto cultural de Galicia.

Algúns berros, gritos ou divisas son anteriores á elaboración e estrea do Hino. No s. XIX utilizaronse algúns moi específicos, sobre todo por Alfredo Brañas, interesado na creación dunha simbólica política para o rexionalismo galego. ¡Surge et ambula!, explicao no seu discurso nos Xogos Florais de Tui, porque esas palabras dos Evanxeus serán o lema das nosas libertades: Pro libertate patria é outro grito ou lema, que, na súa obra El Regionalismo di que «se dieron la mano las provincias y los pueblos gallegos antes aislados». O mais utilizado, sen embargo, e o de «Deus Fratresque Galleciae», non sempre escrito do mesmo xeito, pero dito en moitos discursos, como o do banquete do 7 de maio de 1893 en Barcelona, no que dixo que: «bien quisiera que al lema que hemos adoptado de Deus fratresque gallaici se le añadiesen algunas palabras más y resonase en los valles y montañas de la nativa tierra este grito de guerra regionalistas: "Dios, los hermanos gallegos y sus aliados los catalanes"». No El Regionalismo di do lema o grito que s «el santo lema de Deus fratresque Galaicae, lacónico pero sublime resumen de nuestro credo regionalista». Este lema ou grito aparece en varias ocasións, posteriormente, figurando, por exemplo, en Antífona da cantiga de Ramón Cabanillas, publicada no ano 1951, en Vigo, para termina-lo seu prólogo, dicindo que: «Falo c-os que profesan con fe invencibre na groria e santidade da nosa anterga divisa: Deus Fratresque Galleciae».

O destino do berro ou grito é extinguirse no momento do acto patriótico, cultural ou recreativo, cumprindo a súa función integradora, rubricante ou exaltadora no acto mismo. Pero, moitas destas exclamacións convertindo en divisas escritas e sendo, incluso, base para títulos de libros e revistas. Aínda cando o seu destino primario é o acto da súa pronunciación, logo utilizanse en escritos de diverso tipo, como libros, revistas, adhesivos e outros medios nos que predomina a escritura. Cun variante, o grito de «¡Terra a nosa» escríbese nunha folla solta do 30 de maio do 1921, asinada por Xavier Soto e Manuel Antonio, na que no seu encabezamento escríbese «¡Terra ceibe!» e termina coa rúbrica citada de «¡Terra a nosa!». Esta folla é importante para establecer unha relación entre o Hino e a Bandeira, porque se dirixe «Ós bos galelos» para explicar como a «Mocidade galeguista de Vigo» pedira ó Concello desta cidade que nos actos oficiais ó lado da Bandeira española figurase a galega, e como a petición foi unánimemente votada en contra.

Outros símbolos acústicos ou sonoros poden sustituir, nalgunhas ocasións, ó Hino galego. O aspecto conxuntivo do Hino, antes da súa creación en 1907, lográbase por medio dalgunhas famosas cancións galegas, sobre todo con «Negra sombra», música de Juan Montes e letra de Rosalía de Castro, feito que se documenta perfectamente no «Manifiesto para la Solidariedad gallega», firmado na Coruña o 14 de septembro de 1907, e nas que as últimas palabras dise o seguinte: «Decid, pues: si ahora no es la hora de reflexionar hondo y revolverse firme para salir de casa y hacer la unión gallega, la de todos los gallegos que sienten un nudo en la garganta al escuchar Negra sombra y energía en su alma al oir un viva a Galicia. decid. ¿cuándo será?». Os coros e orfeóns tiñan que utilizar estas canciones galegas, sobre todo a mencionada polo seu sentimiento e capacidade conxuntiva, en sustitución do Hino, pero logo quedaron no seu debido lugar, como excelentes obras da música galega. para interpretar dentro da súa auténtica finalidade artística e cultural.

Desde o ano 1968 a canción folk, titulada «Venceremos», utilizada según a versión de Joan Baez, ocupou en moitos casos o lugar do Hino galego, en circunstancias especiais, sobre todo en intres nos que predominaba o ambiente propicio de protesta. Cantárono especialmente, públicos xuvenís, case sempre como un modo de protesta, de afirmación e de reivindicación fronte ó centralismo, a inxustiza e a dominación de Galicia.
Moitos símbolos acústicos, como os berros, as cancións en xeral de alusión política, os slogans, divisas e lemas, nalgúns movementos de masas, de tipo político, ou en actividades como as do Día de Galicia, ou da Patria Galega, únense e forman unha totalidade acústica de tipo simbólico que culmina xeralmente co Hino galego.

O hino galego, pois, forma parte dun complexo simbólico, como un subsistema do sistema político galego, pero non limitado á expresión oral ou acústica. Con motivo da promulgación do Estatuto de Galicia, aprobado o 21 de Decembro de 1980, a Federación de Sociedades Filatélicas de Galicia, conseguiu a emisión dun selo do Estado, no que o lema foi o Hino galego. O boceto foi realizado por Xosé Guitián Seixo e, como sucede nestes casos en Galicia, cando se inauguran placas, etc., non estivo exento de polémica. Foi unha importante contribución á difusión do Hino galego, reproducindo a partitura do mesmo no mapa de Galicia, co Escudo ó lado, co fondo azul no mar e o branco no chan galego. Editouse un sobre especial, co Hino ocupando a súa terceira parte; logrouse un mataselos especial tamén, cos retratos de Pondal e Veiga, con motivo do 17 de Maio de 1981 e a revista da federación adicou especial atención ó tema do Hino.

Grazas a himnogallego.com 

Hoxe vou falar de Arce, un rapaz xoven de Santiago de Compostela, un moi bo rapeiro desta nova xeracion de rapeiros undergrounds. Fai letras bastante reais falando da sua vida. Xa esta rozando en visitas os suaves a Siniestro Total e a Luz Casal en visitas en Youtube con temas como Súbelo, Flow del 115, 21 gramos etc

Bebo, meo, fumo, meto
Follo, cago, duermo, lloro
Mama grita, Papa flipa
Ojos rojos por el cloro
Tiros putos, gramos, bolsas
Vida puta, niños bobos
No hay un duro, ni futuro
Coño primo estate al loro

Veo, callo, hago, copio
Vendo, consumo mi droga
Vivo, muero, camarero
Quiero un ron con Coca-Cola
Sinpas, bares, ya te vale
Mucha gente, peña sola
Mucho ciego, andar a gatas
Soy un abrazafarolas

Soy el pive, ya te dije
Sólo deja que te guíe
Más mentiras, un gobierno
Pobres lloran, ricos ríen
Cómo callan! qué bien viven!
Puta España, corre y dile
Que los follo, cómo gime
Venga, todos para el INEM

Son actores para el cine
Deja que me lo imagine
Que me quiere, que me odia
Soy como un antiguo ligue
Que te sangro como el himen
Poco falta para el crimen
Ojalá que me despierte
Como el sueño de Resines

Tú ya sabes: soy el jefe
Hoy sonrisas como hash
Joden vidas por el SIDA
Por hacerlo marcha atrás
Tú no llores, ten cojones
Si eres fuerte no te vas
Tu familia, tus amigos
Que la chupen los demás

El futuro, el pasado
La mierda que vives hoy
Me la suda lo que ponga
Lo que diga el Viceroy
Por la fiesta, por la mierda
Por lo hijo puta que soy
Por meterla siempre primo
Como Ruud van Nistelrooy

Por el paqui, por la birra
Por las niñas, por la tos
Por las guarras, por mamadas
Por hacértelo con dos
Por mi vida gracias Dios
Por llegar a veintidós
Por el Rap, el Breakdance
Por DJ's y por Beatbox

[Estribillo]x3

Súbelo, súbelo hasta que puedas
Que se sepan esta mierda hasta los chinos
Que lo baile tu madre y pónselo a las nenas
Y que lo escuchen y denuncien los vecinos

Fútbol, latas, piva, yerba
Bolo, coños y colegas
Gorras planas con ojeras
Coletas para las nenas
Bullas, bates, chocolate
Brugal risas y problemas
Parques, plazas, muchas razas
Santiago de Compostela

Vigo, Orense, Lugo, Coruña
Pontevedra, Galicia
Mañaneos, afters, clubs
Tanta peña que te axfisias
Fiestas, copas, hielos, vasos
Puta coca cómo vicia
No la pruebes, todos quieren
Hasta Felipe y Leticia

Somos ratas, tiqui-taca
¡Pum! Mareos y resacas
Gramos, guita, eme, perica
Pilla, pilla con los placas
Paranoias, psiquiatría
Estamos como las maracas
Con el micro chitón
Soy un mito como Frank Sinatra

Tocan pollas con Capone
Tú ya sabes quiénes son
No me toques los cojones
Que no soy un maricón
Hazte pajas con mi son
DH la revolución
Conmigo en el rap estás
Más negro primo que Alex Song

Pivas, fama, bolo, fotos
Pasta, sube mi caché
Mala vida, medicina
Cocaína en un carné
Biggie, Pac, ponte rap
Lo demás ¿qué coño sé?
Sílbale a tu padre chico
Pero a mí siempre de usted

Polvo de ángel, perro viejo
21 gramos pide SOS
Cómo petan mis maquetas
Como Simpson en la Fox
Dame tiempo, quiero el cielo
Llegaré yo con mis bros
Con el Maco con el Flaco
Con el Soed y con Fos

[Estribillo]x3

Info de genius.com